ای کاش بشود...

این روزها عجیب دلم میخواهد همه ی برگه های دفترم را جدا کنم...

و با تک تکشان قایق هایی بسازم کوچک...اما پر توان...

قایق ها را در دامانم بریزم و ببرمشان لب جوب...

روی اولی بنویسم...غم هایی که حالم را بد میکند...

روی دومی بنویسم...دغدغه هایی که حتی گاهی خواب را از چشمانم میگیرند...

و همین گونه بنویسم روی سومی چهارمی...شاید هم پنجاهمی...همه ی چیزهایی که باعث شده این قایق های کوچک

کاغذی را بسازم...

بعد همه را روان کنم...

و روانم روان شود...

اما حیف...که نه دفتری دارم...و نه جوبی که قایق ها را در آنها اندازم...